Xestión/ Pagamento

• En caso de enfermidade común ou accidente non laboral:
  
  A entidade que protexe a IT no momento da recaída é a que asume o pagamento da prestación, calculando o subsidio en función das bases de cotización do momento da recaída,  con independencia de quen a protexese no primeiro proceso.
  
  
• En caso de AT  ou EP:
  
  
  • Se a base reguladora do AT inicial é igual ou superior á da recaída: a primeira aseguradora aboará a recaída tomando como base reguladora a da recaída. A segunda queda liberada do pagamento.
    
    
  • Se a base reguladora do AT inicial é inferior á da recaída: a primeira aseguradora aboará o importe pola base asegurada no AT inicial e a segunda pagará a diferenza entre a primeira base reguladora e a da recaída.            

Este criterio mantense aínda cando mediasen máis de 180 días sen actividade laboral, aínda que non é un proceso acumulable para os efectos da duración máxima da IT. 

Se no momento da recaída o traballador se encontra en desemprego, será a aseguradora inicial a que responda da IT en función da base reguladora do primeiro proceso ou dos salarios do accidente, se nese momento non se produciu baixa médica. Non obstante, ao pagamento aplicaránselle as limitacións do Art. 222 da LXSS.

Debe presentar na entidade coa que teña concertado o risco, o INSS ou a Mutua, no seu caso, a solicitude de pagamento directo da prestación de incapacidade temporal, parte de baixa, o documento acreditativo de estar ao corrente no pagamento das cotas á Seguridade Social, e tamén a declaración de actividade.

Os traballadores por conta propia ou autónomos teñen a obriga de presentar no INSS, nun prazo de 15 días desde o inicio da situación de IT, a declaración sobre a persoa que xestiona directamente o establecemento mercantil, industrial ou doutra natureza ou, no seu caso, de cesamento temporal ou definitivo da actividade co fin de que a Administración poida verificar a situación na que queda o establecemento do que é titular durante a situación de IT.       
   
Non obstante, só procede iniciar un expediente sancionador se a presentación da declaración se produce transcorridos 45 días desde a baixa médica.    
       
A non presentación da declaración ou a declaración extemporánea, considérase unha infracción leve e por conseguinte sanciónase coa perda da prestación durante un mes.

Non é un documento preceptivo, senón obrigatorio, polo que se poderá tramitar o expediente aínda que non se dispoña da declaración. Se o traballador reúne todos os requisitos, resolverase o expediente aprobándoo pero non se pagará o subsidio e manterase a suspensión no pagamento ata que se presente a declaración.