1.- Información xeral:

Aplícanse ás seguintes prestacións da Seguridade Social:

• prestacións de enfermidade e de maternidade (asistencia sanitaria, incapacidade temporal e maternidade)
• prestacións de invalidez, comprendidas as destinadas a manter ou a mellorar a capacidade de ganancia
• prestacións de vellez
• prestacións de supervivencia
• prestacións de accidente de traballo e de enfermidade profesional
• subsidios de defunción
• prestacións de desemprego
• Prestacións familiares

Verbo destas prestacións cómpre ter en conta que:

Para adquirir o dereito ás prestacións de carácter contributivo e non contributivo previstas no Regulamento, pódense sumar os períodos de seguro, emprego ou residencia cumpridos en calquera outro Estado membro da Unión Europea, Estado parte do  Espazo Económico Europeo ou en Suíza.

As pensións de carácter contributivo, as rendas de accidente de traballo e enfermidade profesional e os subsidios por defunción, poderanse percibir polo interesado, con independencia de onde resida ou se atope dentro da Unión Europea, do Espazo Económico Europeo ou en Suíza.

As prestacións de carácter non contributivo ás que se aplique o Regulamento só se poderán percibir polo beneficiario no territorio do Estado membro da Unión Europea, do Estado Parte do Espazo Económico Europeo ou de Suíza, no que resida e conforme á lexislación de que se trate.

Cada país aboará as súas propias prestacións directamente ao beneficiario.

2.- Información particularizada sobre as prestacións:

Importante: Cando nesta información se utilice o termo "país", enténdese que pode ser calquera Estado Membro da Unión Europea, Estado parte do Espazo Económico Europeo ou Suíza.

Prestacións de enfermidade e de maternidade (asistencia sanitaria, incapacidade temporal e maternidade)

Para o recoñecemento das prestacións derivadas destas continxencias, a institución competente do país en cuestión sumará, en caso de ser necesario, os períodos de seguro, de emprego ou de residencia cubertos baixo a lexislación de calquera outro país.

A asistencia sanitaria é recoñecida, de acordo coa súa lexislación nacional, polo país no que estea asegurado o traballador ou, no caso dun pensionista, polo país responsable da pensión, e sérvese no país no que se atope ou resida o beneficiario segundo o establecido na lexislación que o dito país aplique.

Normalmente a prestación de asistencia sanitaria sérvea o país que a recoñece. Non obstante, as persoas que a continuación se citan, tendo dereito a prestacións de asistencia sanitaria nun país (exemplo, España), poden recibir a prestación nos seus desprazamentos a outros países (en estada ou en residencia, segundo sexa o caso):

• Traballadores e familiares que se despracen a outro país temporalmente (por exemplo, de vacacións).
• Traballadores desprazados para realizar traballo noutro país (destacados) e familiares.
• Traballadores (enfermos) que foran autorizados a trasladarse a outro país.
• Pensionistas, estudantes (cando se trasladan a outro país para realizar estudos de carácter oficial), así coma os familiares de todos eles, durante a súa estancia temporal noutro país.
• Pensionistas e os seus familiares que trasladen a súa residencia ao territorio doutro país.

Documentación necesaria

O dereito a prestacións de asistencia sanitaria nun país distinto do competente acredítase mediante o documento establecido ao efecto, (Tarxeta Sanitaria Europea ou formulario correspondente) expedido pola institución competente. No caso de España: Instituto Nacional da Seguridade Social (INSS) -Direccións Provinciais e Centros de Atención e Información da Seguridade Social-,  e Instituto Social da Mariña (ISM)

Prestacións de invalidez

O modo de determinación dos dereitos á pensión de invalidez está condicionado polas lexislacións dos países nos que o interesado estivera asegurado.

As lexislacións en materia de invalidez dos distintos países poden ser de tipo A ou de tipo B.

Países con lexislación de tipo A:

A contía da pensión de invalidez non garda relación coa duración dos períodos de seguro (Bélxica, España -excepto réximes especiais de funcionarios-, Estonia, Francia -agás réxime especial de minas-, Grecia -só réxime agrario-, Irlanda, Letonia, Países Baixos e Reino Unido).

Países con lexislación de tipo B:

A contía da pensión de invalidez garda relación coa duración dos períodos de seguro (Alemaña, Austria, Bulgaria, República Checa, Chipre, Dinamarca, Eslovaquia, Eslovenia, España -só réximes especiais de funcionarios, Finlandia, Francia -só réxime especial de minas-, Grecia -agás réxime agrario-, Hungría, Islandia, Italia, Liechtenstein, Lituania, Luxemburgo, Malta, Noruega, Polonia, Portugal, Romanía, Suecia e Suíza).

Liquidación das prestacións:

Cando un traballador estivo suxeito unicamente a lexislacións de invalidez tipo A, a liquidación das prestacións é a cargo dun só país, aquel cuxa lexislación fose aplicable no momento de materialización do risco. Se fose preciso, a institución competente dese país totalizará os períodos de seguro e/ou de residencia, cumpridos segundo a lexislación de calquera outro país (sempre de tipo A).

Cando un traballador estivo suxeito a lexislacións de invalidez de tipo A e de tipo B ou só de tipo B, a liquidación das prestacións hase levar a cabo do mesmo xeito ca en materia de pensións de vellez. Así, a institución competente do país no que estaba asegurado o traballador no momento de materialización do risco calcula a pensión nacional de acordo coa súa propia lexislación, tendo en conta unicamente os períodos de seguro acreditados nese país.

Ademais, calcula a contía da pensión teórica á que o interesado puidese ter dereito, totalizando os períodos de seguro e/ou residencia cubertos ao amparo doutras lexislacións, coma se todos eses períodos de seguro/residencia se cumprisen baixo a lexislación que esa institución aplica. A continuación, a institución competente calcula o importe da pensión pro rata en función dos períodos de seguro cumpridos, de acordo coa lexislación que aplica.

A institución competente recoñece a contía máis elevada das pensións ás que teña dereito o interesado (nacional e/ou pro rata).

Estas actuacións lévanas a cabo todas as institucións nas que o interesado acredite períodos de seguro.

Para determinar o grao de invalidez, as institucións dos diferentes países deben ter en conta os documentos e informes médicos que lles trasladen outras institucións competentes. Así e todo, cada institución ten a facultade de dispoñer que un médico da súa elección recoñeza o solicitante sempre no país de residencia deste.

Prestacións de vellez e supervivencia (pensións)

Cando a lexislación dun país subordina a adquisición, conservación ou recuperación do dereito ás prestacións ao cumprimento de períodos de seguro, a institución competente dese país computa na medida necesaria calquera período de seguro cumprido noutro país como se se cumprise baixo a súa propia lexislación, con normas específicas cando os ditos períodos se superpoñen (totalización).

Cando unha persoa acredita períodos de seguro en distintos países, cada institución competente liquida as prestacións actuando da seguinte maneira:

1. Calcula a pensión nacional tendo en conta unicamente a súa lexislación interna (cumprimento de períodos de seguro ou de residencia ao amparo desta e do resto dos requisitos establecidos nesa lexislación).
   
2. A continuación calcula a pensión teórica, previa totalización dos períodos de seguro ou de residencia cumpridos noutros países. Despois determinará o importe efectivo da prestación  -pensión pro rata-,  rateando a contía teórica antes indicada entre a duración dos períodos de seguro ou de residencia cumpridos de acordo coa lexislación que aplica, en relación coa duración total dos períodos de seguro ou de residencia cumpridos.
   
3. Compara, entón, a contía da pensión nacional e a contía da pensión pro rata e recoñece a de importe máis elevado.

No recoñecemento e cálculo da pensión teórica, terase en conta o seguinte:

Cumprimento do requisito de alta: A institución española considerará que o traballador está en situación de alta, se está asegurado conforme a lexislación doutro país ou, no seu defecto, recibe unha prestación (pensión) de acordo coa lexislación dos Estados citados polo mesmo feito.

Cumprimento da carencia específica: Se para o recoñecemento dunha prestación se esixe o cumprimento dun período mínimo de seguro inmediatamente anterior ao feito causante desa prestación, este requisito se considerará tamén cumprido se o interesado o acredita no período inmediatamente anterior ao recoñecemento da prestación en virtude da lexislación doutro país.

Determinación da base reguladora: Se para o recoñecemento da pensión española é preciso sumar períodos de seguro e de residencia acreditados noutros países, o cálculo da prestación teórica hase efectuar sobre as bases de cotización reais do asegurado, durante os anos inmediatamente anteriores ao pagamento da última cotización á Seguridade Social española. A contía así obtida hase incrementar segundo as revalorizacións establecidas anualmente para as pensións da mesma natureza.

O dereito ás pensións de orfandade hase recoñecer e a pensión hase liquidar segundo se expuxo anteriormente, sempre que o falecido estivese suxeito unicamente a lexislacións de países que protexen a orfandade con pensión (Alemaña, Austria, Bulgaria, República Checa, Chipre, Eslovaquia, Eslovenia, España, Estonia, Finlandia, Grecia, Hungría, Islandia, Italia, Letonia, Liechtenstein, Lituania, Luxemburgo, Malta, Noruega, Países Baixos, Polonia, Portugal, Romanía, Suecia e Suíza).
[Os supostos nos que interveñen lexislacións de países que protexen a orfandade con subsidios ou prestacións complementarias, figuran na información particularizada sobre prestacións familiares].

Prestacións de accidente de traballo e de enfermidade profesional

O dereito ás prestacións derivadas de accidente de traballo ou enfermidade profesional será determinado polo país cuxa lexislación fose aplicable ao traballador na data de producirse o accidente ou de contraerse a enfermidade.

No caso da enfermidade profesional, se o traballador estivo exposto ao risco de contraer a enfermidade en cuestión en varios países, a prestación será a cargo exclusivo do país a cuxa lexislación estivese suxeito en último lugar, sempre que alí se cumpran as condicións esixibles. Se fose necesario, totalízanse os períodos de seguro cumpridos noutros países pola realización de actividades durante as que o traballador estivo exposto a tal risco.

Subsidio de defunción.

Para a adquisición do dereito aos subsidios de defunción hanse totalizar, en caso necesario, os períodos de seguro ou de residencia cubertos baixo a lexislación de calquera país coma se fosen propios.

Se a persoa de que se trate falece nun país distinto daquel no que figura afiliado ou do que é pensionista, hase considerar o dito falecemento como ocorrido no territorio deste último país.

Se o falecido é un traballador en activo ou un pensionista, os subsidios abóaos a institución do Estado no que estea afiliado o interesado ou responsable da súa pensión, mesmo se o falecido residía noutro país.

No caso dun titular de pensións debidas por máis dun país, o subsidio de defunción do seu titular é a cargo da lexislación do país no que residise no momento do falecemento, sempre que fose perceptor de pensión a cargo dese país. De non ser así, o subsidio por defunción será a cargo do país no que se acredite o período de seguro ou de residencia de maior duración.

Prestacións familiares

A) Traballadores:

Os traballadores terán dereito, polos membros da súa familia residentes no territorio doutro país, ás prestacións familiares previstas pola lexislación do país ao que estea suxeito o traballador.

No suposto de que exista o dereito a prestacións familiares, en aplicación da lexislación dese país e en aplicación da lexislación do país no que residan os membros da familia por exercer unha actividade profesional neste último, as prestacións familiares abóaas a institución do Estado de residencia dos fillos e ao seu cargo. Con todo, a lexislación do país competente deberá aboar un complemento no suposto de que as prestacións familiares previstas na súa lexislación sexan de importe superior ao das prestacións do país de residencia dos membros da familia.

B) Pensionistas:

As prestacións familiares por fillos a cargo de pensionistas, calquera que sexa o país de residencia do titular ou dos fillos, hanse conceder da seguinte maneira:

• Se o pensionista é titular de pensión dun só país, segundo a lexislación deste.
• Se o pensionista é titular de pensións de dous o máis países, segundo a lexislación do país do que é residente, se esta lle outorgase dereito a prestacións familiares. De non ser así, as prestacións familiares serán recoñecidas -sempre que se teña dereito a elas- conforme á lexislación do Estado á que o pensionista permanecese asegurado máis tempo.

Así e todo, se o importe das prestacións familiares recoñecidas pola lexislación do país que resulte competente é inferior ao das prestacións familiares ás que puidese ter dereito en aplicación da lexislación doutro país, o pensionista recibirá da institución deste último país un complemento igual á diferenza entre ambos os dous importes.

O dereito ás prestacións de orfandade causadas polo falecemento dun traballador ou dun pensionista suxeito nalgún momento da súa vida laboral a unha lexislación dun país que protexe a orfandade con subsidios familiares e non con pensións (Bélxica, Dinamarca, Francia, Irlanda e Reino Unido) determínase do mesmo xeito ca o dereito ás prestacións familiares.
[Os supostos nos que interveñen lexislacións de países que protexen a orfandade con pensións figuran na información particularizada sobre prestacións de vellez e supervivencia (pensións)]

3.- Solicitude das prestacións e información

Para a presentación de solicitudes  de prestacións así como para a obtención de información, o interesado deberá dirixirse á Institución competente do país de residencia.

En España:

• Direccións Provinciais do Instituto Nacional da Seguridade Social  y Centros de Atención e Información da Seguridade Social (CAISS)
• Direccións Provinciais do Instituto Social da Mariña, cando se trate de traballadores incluídos no Réxime Especial de Traballadores do Mar.

Nos restantes países: nas institucións competentes designadas para o efecto.