Subjektu behartuek Gizarte Segurantzaren sistemari, lan jarduera bat egiteagatik sisteman sartuta daudela-eta, baliabide ekonomikoak emateko ekintza da.

Oinarrizko elementuak kotizazio-oinarria, kotizazio-tasa eta kuota dira.

Kotizatu beharra lan-jarduera hasten denetik sortzen da. Langilearen alta hutsak eragin bera izango du. Afiliazio/alta eskaera ez aurkezteak ez du kotizatu beharra eragotziko, dagokion Erregimenean sartzeko baldintzak direla egiaztatzen den une beretik.

Langileak la.jardueran dirauen biratean mantentzen da. Kotizatu beharrak ondoko egoeretan ere jarraituko du:

• Aldi Baterako Ezintasuna
• Haurdunaldia eta edoskitze naturala bitarteko arriskua.
• Amatasun eta aitatasuneko atsedenaldiak.
• Izaera publikoko lanetan.
• Ordezkaritza sindikaleko karguak (betiere lanean eszedentzia edo jarduera uztea eragiten ez dutenean).
• Lanean eszedentziarik izateko aukerarik ematen ez dituzten baimenak eta lizentziak.
• Hitzarmen bereziak.
• Kontribuzio mailako langabezia.
• Laguntza mailako langabezia, hala bada.
• Erregimen bakoitzeko arauek ezarritako kasuetan.

Lana uztearekin iraungiko da, betiere ezarritako epe eta eran jakinarazten bada.

Baja eskatzen ez denean edo ezarri epean egiten ez denean, kotizatu beharra ez da iraungiko Gizarte Segurantzako Diruzaintza Nagusiak horren berri izan arte: inoren konturako, norbere konturako edo dagokion Gizarte Segurantzako Erregimeneko uztea.

Gizarte Segurantzako Administrazioaren eskubidea, ordaindu beharreko kuotena kuotena zein kuota horien ordainketa eskatzearena, lau urtean preskribatuko da. Preskripzioa ohiko arrazoiek etengo dute eta, edozein kasutan, zorra kitatzeko edo biltzeko erantzulearen ezagupen formalarekin egindako edozein administrazio-jardunaren bidez eta bereziki, zor-erreklamazioa edo kitapen-akten erreklamazio administratiboaren bidez. (Gizarte Segurantzako Lege Orokorraren 21. artikuluaren idazketa berria, abenduaren 29ko 14/2000 Legearen 24. artikuluaren arabera, zerga, administrazio eta lan-jurisdikzioari buruzkoa).