Aviso Cookies

Este sitio web utiliza cookies para que vostede teña unha mellor experiencia de usuario. As cookies non se utilizan para recoller información de carácter persoal. Para máis información consulte a nosa política de cookies.

Valore esta página
Valore este contenido

Prestacións incluídas nos Regulamentos

1- Información xeral:

Aplícanse ás seguintes prestacións de Seguridade Social:

  • as prestacións de enfermidade (asistencia sanitaria e incapacidade temporal);
  • as prestacións de maternidade e de paternidade asimiladas;
  • as prestacións de invalidez;
  • as prestacións de vellez;
  • as prestacións de supervivencia;
  • as prestacións de accidentes de traballo e de enfermidade profesional;
  • os subsidios de defunción;
  • as prestacións de desemprego;
  • as prestacións de prexubilación;
  • as prestacións familiares.

Respecto a estas prestacións hai que ter en conta que:

Para adquirir o dereito ás prestacións de carácter contributivo e non contributivo previstas nos Regulamentos, pódense sumar os períodos de seguro, emprego ou residencia feitos en calquera outro Estado membro da Unión Europea, Estado Parte do Espazo Económico Europeo ou en Suíza.

As pensións de carácter contributivo, as rendas de accidente de traballo e enfermidade profesional e os subsidios por defunción, poderán ser percibidas polo interesado, con independencia de onde resida ou se encontre dentro da Unión Europea, do Espazo Económico Europeo, ou en Suíza.

As prestacións de carácter non contributivo ás que se apliquen os Regulamentos, incluídas no Anexo X do Regulamento (CE) núm. 883/2004, só poderán ser percibidas polo beneficiario no territorio do Estado en que resida e conforme a lexislación de que se trate.

Cada país aboará as súas propias prestacións directamente ao beneficiario.

2- Información particularizada sobre as prestacións:

Importante: Cando nesta información se utilice o termo "país", enténdese que pode ser calquera Estado Membro da Unión Europea, Estado Parte do Espazo Económico Europeo, ou Suíza.

Prestacións de enfermidade, maternidade e paternidade

Para o recoñecemento das prestacións derivadas destas continxencias, a Institución competente do país de que se trate sumará, se fose necesario, os períodos de seguro, de emprego ou de residencia cubertos baixo a lexislación de calquera outro país.

A asistencia sanitaria recoñécese, de acordo coa súa lexislación nacional, polo país no que estea asegurado o traballador ou, no caso dun pensionista, polo país responsable da pensión, e sérvese no país onde se encontre ou resida o beneficiario segundo o establecido na lexislación que o devandito país aplique.

Normalmente a prestación de asistencia sanitaria a serve o país que a recoñece. Non obstante as persoas que a continuación se citan, con dereito a asistencia sanitaria nun país, poden recibir a prestación nun país distinto do que a recoñece:

  • Persoas aseguradas e os membros das súas familias que residan nun país distinto do que lles recoñece o dereito á prestación
  • Persoas aseguradas e os membros das súas familias que se achen temporalmente nun país distinto do que lles recoñece o dereito á prestación. (Por exemplo, vacacións)
  • Persoas aseguradas (enfermas) que se despracen a outro país para recibir prestacións en especie durante a súa estancia. (Deberán solicitar autorización previa)
  • Traballadores desprazados para realizar un traballo noutro país (destacados) e familiares.

Documentación necesaria:

O dereito a prestacións de asistencia sanitaria nun país distinto do competente acredítase mediante o documento establecido para o efecto (Tarxeta Sanitaria Europea, Certificado Provisional Substitutivo, Documentos portátiles acreditativos do dereito) expedido pola Institución competente. No caso de España: Instituto Nacional da Seguridade Social (INSS)- Centros de Atención e información da Seguridade Social (CAISS)-, e Instituto Social da Mariña.

Para os Funcionarios Civís do Estado, os do Réxime Especial das Forzas Armadas e os Funcionarios da Administración de Xustiza, unicamente se aplican, das disposicións do Regulamento 883/2004 sobre prestacións de asistencia sanitaria, as relativas ao dereito a prestacións durante a estancia temporal nun país distinto do competente.

Nestes casos, serán institucións competentes, respectivamente: MUFACE, ISFAS e MUGEJU.

Prestacións de invalidez

O Regulamento comunitario establece unha dobre regulación para a adquisición do dereito e cálculo das pensións de invalidez. A devandita regulación está en función das lexislacións dos Estados membros aos que a persoa estivese suxeita. Estas lexislacións poden ser de tipo A e de tipo B.

  • Enténdese por lexislación de tipo A, aquela segundo a cal o importe da pensión é independente da duración dos períodos de seguro ou residencia e está incluída expresamente polo Estado membro competente no Anexo VI, e
  • Por lexislacións de tipo B, enténdense todas as demais lexislacións.

Estados cuxa lexislación é de tipo A: Estonia, Grecia (lexislación relativa ao réxime de seguro agrícola), Irlanda, Letonia e Reino Unido.

Estados cuxa lexislación é de tipo B: Alemaña, Austria, Bélxica, Bulgaria, República Checa, Chipre, Croacia, Dinamarca, Eslovaquia, Eslovenia, España, Finlandia, Francia, Grecia (todas as lexislacións menos a relativa ao réxime de seguro agrícola), Hungría, Italia, Lituania, Luxemburgo, Malta, Países Baixos, Polonia, Portugal, Romanía e Suecia.

Liquidación das prestacións:

  • Invalidez de tipo A: Liquídanse de acordo coas normas de tipo A as pensións das persoas que estiveron suxeitas, unicamente, a lexislacións de tipo A.

As prestacións de invalidez de tipo A son a cargo dun só Estado membro. Será competente aquel cuxa lexislación fose aplicable á persoa no momento de sobrevirlle a enfermidade que dá lugar á incapacidade permanente.

Para a adquisición do dereito aplicarase, se fose necesario, a totalización dos períodos de seguro e/ou residencia feitos noutros Estados membros cuxa lexislación sexa de tipo A.

  • Invalidez de tipo B: Aplícanse as normas que regulan a liquidación das prestacións de invalidez de tipo B ás solicitudes de pensións das persoas que estiveron suxeitas a lexislacións de tipo A e de tipo B, ou, unicamente, as lexislacións de tipo B.

As prestacións de invalidez de tipo B son a cargo de todos os Estados membros a cuxas lexislacións estivese suxeito o traballador. Liquídanse segundo as normas establecidas para as pensións de vellez e supervivencia. Cando se reúnan todos os requisitos esixidos pola lexislación interna para acceder ao dereito á pensión de xubilación, efectuarase un dobre cálculo. Por un lado, calcularase a pensión por lexislación interna e, por outro, calcularase por totalización dos períodos de seguro, a pro rata.

Pensión por lexislación interna: A Institución competente de cada Estado membro determina a contía da pensión segundo o disposto na súa lexislación interna, coma se o solicitante tivese estado suxeito, unicamente, a esta lexislación.

Pensión por totalización dos períodos de seguro/residencia: A Institución competente de cada Estado membro determina a contía da pensión por totalización dos períodos de seguro, tendo en conta todos os períodos de seguro/residencia acreditados ao longo da vida laboral.

Para iso calcúlase a pensión teórica computando todos os períodos de seguro ou residencia feitos. A continuación, calcúlase a pensión pro rata aplicando á pensión teórica a porcentaxe pro rata. Esta porcentaxe determínase poñendo en relación os períodos de seguro/residencia acreditados no devandito Estado para o cálculo da pensión con todos os períodos de seguro/residencia acreditados ao longo da súa vida laboral válidos para o cálculo da pensión.

Feito o dobre cálculo, o interesado ten dereito a recibir da Institución competente de cada Estado membro o importe máis elevado dos dous calculados.

Para determinar o grao de invalidez, as institucións competentes dos Estados afectados deben ter en conta os documentos e informes médicos enviados pola Institución de contacto.

Prestacións de vellez e supervivencia

Para determinar a idade de xubilación, a adquisición do dereito e o cálculo destas prestacións sumaranse aos períodos de cotización españois os períodos de seguro ou residencia cubertos baixo a lexislación doutros Estados membros.

Para a adquisición do dereito e para o cálculo destas prestacións sumaranse aos períodos de cotización españois os períodos de seguro ou residencia cubertos baixo a lexislación doutros Estados membros.

A Institución competente, cando se reúnan todos os requisitos esixidos pola lexislación interna para acceder ao dereito a estas pensións, efectuará un dobre cálculo. Por un lado, calculará a pensión por lexislación interna e, por outro, por totalización dos períodos de seguro, a pro rata.

  • Pensión por lexislación interna: A Institución competente de cada Estado membro determina a contía da pensión segundo o disposto na súa lexislación interna, coma se o solicitante tivese estado suxeito, unicamente, a esta lexislación.
  • Pensión por totalización dos períodos de seguro/residencia: A Institución competente de cada Estado membro determina a contía da pensión por totalización dos períodos de seguro, tendo en conta todos os períodos de seguro/residencia feitos ao longo da vida laboral. Para iso calcúlase a pensión teórica computando todos os períodos de seguro ou residencia feitos. A continuación calcúlase a pensión pro rata aplicando á pensión teórica a porcentaxe pro rata. Esta porcentaxe determínase poñendo en relación os períodos de seguro/residencia feitos no devandito Estado para o cálculo da pensión con todos os períodos de seguro/residencia feitos ao longo da súa vida laboral válidos para o cálculo da pensión.
  • O interesado ten dereito a recibir da Institución competente de cada Estado membro o importe máis elevado dos dous calculados.

Para a adquisición do dereito e para a liquidación da pensión teórica, hai que ter en conta:

Requisito de alta ou situación asimilada á de alta: Cando a lexislación española esixa este requisito para o acceso ao dereito á pensión e non se faga na Seguridade Social española, considérase feito se a persoa está asegurada contra o mesmo risco de conformidade coa lexislación doutro Estado membro na data do feito causante ou, se non o está, se se lle debe unha prestación polo mesmo risco conforme a lexislación doutro Estado membro.

Requisito da carencia específica: Cando a lexislación española esixa que se teña feito un período mínimo de cotización inmediatamente anterior ao feito causante da pensión, e este requisito non se cumpra na Seguridade Social española, nin cos períodos de seguro ou residencia feitos noutros Estados membros, considérase satisfeito, nos supostos en que o interesado sexa pensionista doutro Estado polo mesmo risco, se se fai nos anos anteriores á última cotización ben sexa en España ou noutro Estado membro.

Determinación da base reguladora: O cálculo da prestación teórica española efectuarase sobre as bases de cotización reais da persoa durante os anos inmediatamente anteriores ao pagamento da última cotización á Seguridade Social española. Cando no período de referencia que hai que ter en conta para o cálculo da contía da pensión, deban ser computados períodos de seguro ou residencia cubertos baixo a lexislación doutros Estados membros, utilizarase, para os mencionados períodos a base de cotización que máis se lle aproxime no tempo, actualizada segundo o índice de prezos ao consumo.

A contía da pensión, así obtida, incrementarase conforme o importe das revalorizacións calculadas para cada ano posterior, para as pensións da mesma natureza.

O dereito ás prestacións de orfandade, nos Estados cuxa lexislación protexe a situación do orfo con pensión, recoñécese e a pensión liquídase segundo o exposto para as pensións de vellez e supervivencia. Estados cuxas lexislacións protexen a orfandade con pensión: Alemaña, Austria, Bulgaria, República Checa, Chipre, Eslovaquia, Eslovenia, España, Estonia, Finlandia, Grecia, Hungría, Italia, Letonia, Lituania, Luxemburgo, Países Baixos, Polonia, Portugal, Romanía e Suecia.

Como complemento á pensión de orfandade, nos supostos en que o traballador falecido tivese estado tamén suxeito a algunha das lexislacións dos restantes Estados membros (Bélxica, Dinamarca, Francia, Irlanda, Malta, Reino Unido e Suecia) que protexen a orfandade con prestacións familiares, recoñécese unha prestación especial ou complementaria de orfandade.

Prestacións de accidente de traballo e enfermidade profesional:

O dereito ás prestacións derivadas de accidente de traballo ou enfermidade profesional determinarase polo país cuxa lexislación fose aplicable ao traballador na data de producirse o accidente ou de contraer a enfermidade.

No caso da enfermidade profesional, se o traballador estivo exposto ao risco de contraer a enfermidade profesional de que se trate en varios países, a prestación será a cargo exclusivo do país a cuxa lexislación estivese suxeito en último lugar, sempre que alí se cumpran as condicións esixibles. Se fose necesario, totalízanse os períodos de seguro feitos noutros países pola realización de actividades durante as que o traballador estivo exposto ao devandito risco.

Subsidios de defunción:

Recoñécese o dereito a esta prestación pola persoa asegurada, polo pensionista ou por un membro da familia que faleza, con independencia do lugar onde se produza o falecemento. O falecemento nun Estado membro distinto do competente considérase coma se tivese acontecido neste último.

Será Estado competente para aboar as prestacións aquel no que o traballador falecido estivese asegurado na data do falecemento, ou do que fose pensionista.

En caso de falecemento do titular dunha pensión en virtude da lexislación de máis dun Estado membro, que reside no territorio doutro Estado do que non é pensionista, a prestación será a cargo do Estado no que o falecido tivese feito o maior período de seguro ou de residencia.

Prestacións de prexubilación:

Para adquirir o dereito a estas prestacións non se totalizan os períodos de seguro ou de residencia feitos noutros Estados membros.

Prestacións familiares:

Calquera persoa terá dereito, polos membros da súa familia que residen no territorio de calquera Estado membro, ás prestacións familiares conforme a lexislación do Estado membro competente.

Non obstante, os titulares de pensións terán dereito a prestacións familiares conforme a lexislación do Estado membro competente respecto das súas pensións.

Cando, dentro do mesmo período e para os mesmos membros da familia, se prevexan prestacións familiares conforme a lexislación de máis dun Estado membro, serán de aplicación as seguintes normas de prioridade:

a) Se se trata de prestacións debidas por conceptos diferentes, a orde de prioridade será a seguinte:

1º - os dereitos adquiridos con motivo dunha actividade por conta allea ou propia,
2º- os dereitos adquiridos con motivo do cobramento dunha pensión,
3º- os dereitos adquiridos por razón da residencia;

b) Se se trata de prestacións debidas polo mesmo concepto, a orde de prioridade establecerase atendendo aos seguintes criterios:

i) no caso de dereitos adquiridos con motivo dunha actividade por conta allea ou propia: O lugar de residencia dos fillos.

ii) no caso de dereitos adquiridos con motivo do cobramento de pensións: O lugar de residencia dos fillos, a condición de que exista pensión pagadoira conforme a devandita lexislación,

iii) no caso de dereitos adquiridos por razón da residencia: O lugar de residencia dos fillos.
 
Nestes casos de acumulación de dereitos, as prestacións serán concedidas conforme a lexislación que sexa determinada como prioritaria. Non obstante, agás no suposto b) iii), aboarase, ademais, ao interesado un complemento, cando a contía das prestacións previstas nas lexislacións concorrentes sexa superior á contía das prestacións previstas na lexislación determinada como prioritaria.

O dereito ás prestacións de orfandade causadas polo falecemento dun traballador ou dun pensionista suxeito, nalgún momento da súa vida laboral, a unha lexislación dun país que protexe a orfandade con subsidios familiares e non con pensións (Bélxica, Dinamarca, Francia, Irlanda, Malta e Reino Unido), determínase do mesmo modo que o dereito ás prestacións familiares.

Non obstante, cando, en aplicación das regras sobre prestacións familiares, non se adquira dereito ás prestacións de orfandade, tales prestacións serán concedidas, como complemento a outras prestacións familiares adquiridas, pola lexislación do Estado membro á que o traballador falecido tivese estado suxeito durante máis tempo.

Así, bastará con que o falecido tivese estado suxeito, ao longo da súa carreira profesional, á lexislación dun deses Estados membros (e que reúna os requisitos esixidos pola lexislación correspondente) para que o Estado membro de que se trate aboe as prestacións de orfandade.


3- Solicitude das prestacións e información:

Para a presentación de solicitudes de prestacións, así como para a obtención de información, o interesado deberá dirixirse á Institución competente do país de residencia.

En España:

Nos restantes países, nas Institucións competentes designadas para o efecto.

Complementary Content
${loading}