Causantes e beneficiarios / Requisitos

Si, pódense causar prestacións de viuvez, orfandade e en favor de familiares sempre que, ademais dos restantes requisitos esixibles, o falecido acredite un período mínimo de cotización de 15 anos.

Non se poderá causar auxilio por defunción posto que para ter dereito a esta prestación é requisito imprescindible que o causante falecido estea de alta ou en situación asimilada.

Non se poden computar para carencia os períodos de bonificación por traballos penosos ou por minusvalía.

Tampouco, se computarán as cotizacións efectuadas polo SEPE, durante o percibo do subsidio para maiores de 52 anos, xa que unicamente cotizan para xubilación. Si serían computables as devanditas cotizacións se o causante falecido, durante a devandita percepción, tivese subscrito un convenio especial de cotización para cubrir o resto das prestacións.

Soamente terán validez se o ingreso é anterior ao acaecemento do feito causante ou, de ser posterior, se o ingreso se efectúa dentro do prazo regulamentario para iso ou en virtude do aprazamento ou fraccionamento concedido con anterioridade.

Nos réximes de traballadores por conta allea, os accidentes in itinere (os que sufra o traballador ao ir ou volver do traballo), considéranse accidente de traballo.
 
En cambio, nos réximes de traballadores por conta propia (autónomos e mar conta propia ), os accidentes in itinere quedan excluídos do concepto de accidente de traballo. 

O suicidio debe cualificarse como accidente. Para determinar se este é laboral ou non, haberá que ter en conta o réxime xurídico aplicable a ambas as continxencias.

Os falecementos que teñan a causa nunha concreta inxestión de substancias tóxicas en cantidade excesiva (sobredose) ou de calidade deficiente (adulteración ou mal estado) considéranse derivados de accidente non laboral. A conexión entre o falecemento e a inxestión das citadas substancias debe quedar, en calquera caso, suficientemente acreditada a través da certificación emitida polo facultativo ou médico forense, de ser o caso, que interveña en cada suposto.

Nos supostos nos que exista acordo da Mutua denegatorio das prestacións, baseado en que non se trata de accidente laboral, sempre que os beneficiarios interpuxesen demanda en solicitude de que se declare a existencia desa continxencia, poden recoñecerse as prestacións de morte e supervivencia solicitadas ao INSS dándolles o tratamento de continxencias comúns, condicionando a resolución ao contido da sentenza xudicial.

Daranse por falecidos os traballadores desaparecidos en accidente, sexa ou non laboral, nas circunstancias que fagan presumible a súa morte, e dos que non se tivesen novas durante os 90 días naturais seguintes ao accidente.

Nestes supostos, poderase causar dereito ás prestacións de morte e supervivencia, con excepción do subsidio de defunción, sempre que se soliciten dentro dos 180 días naturais seguintes á data na que remata o prazo dos 90 días citados, tomándose como data do feito causante o día do accidente.

Se se deixa transcorrer este prazo, será necesario que previamente se produza a declaración do falecemento de acordo co disposto na lexislación civil e tomar así como data do feito causante a que se indique na devandita declaración como de falecemento.

Se o causante era perceptor de incapacidade permanente absoluta ou grande invalidez derivada de AT , considerarase que o falecemento é debido a esta continxencia.
 
Se o causante era perceptor de incapacidade permanente total  derivada de AT, deberá probarse que o falecemento foi debido a esa continxencia. Admitirase a proba sempre que non transcorresen máis de 5 anos desde a data na que se produciu o accidente. Se o falecemento se produce transcorrido ese prazo, non se considerará falecido como consecuencia de AT, aínda cando se demostrase que foi consecuencia del.

Se o causante era perceptor de incapacidade permanente absoluta ou grande invalidez derivada de EP, considerarase que o falecemento é debido a esta continxencia.

Se o causante era perceptor de incapacidade permanente total  derivada de EP, deberá probarse que o falecemento foi debido a esa continxencia. Admitirase a proba calquera que sexa o tempo transcorrido ata o falecemento.

Cando o último réxime sexa o de autónomos e o feito causante da prestación se produza dentro dos citados 90 días, considerarase que o traballador está en situación asimilada á de alta aínda cando deba resolver un réxime distinto, posto que, de acordo coas normas de cómputo recíproco de cotizacións, a situación formal de alta ou asimilada está sempre referida ao último réxime e é apropiada polo réxime que recoñece o dereito.

Si, sempre que este se producise dous anos antes do falecemento do causante, convivisen á súa conta e non teñan dereito a outra pensión da Seguridade Social nin queden familiares coa obriga e a posibilidade de prestaren alimentos segundo a lexislación civil.

Si. Cando o beneficiario non chegase a adquirir o dereito a percibir cantidade ningunha da pensión de orfandade antes de chegar á idade límite para ser perceptor dela, por solicitala na data posterior a ter esa idade, aboaráselle unha anualidade da pensión, incluídas as pagas extras, sempre que reunise as condicións para ser beneficiario na data do feito causante.

Terán dereito a percibir o subsidio en favor de familiares as fillas/os ou irmáns/ás de máis de 22 anos, solteiros, viúvos, separados xudicialmente ou divorciados, que sen acreditaren as condicións para ser pensionistas reúnan os requisitos esixidos:

• Convivir co causante e ás súas expensas con 2 anos de antelación ao falecemento daquel ou desde a morte do familiar co que convivisen, se esta ocorrese dentro deste período.
  
  
• Non ter dereito a pensión pública.
  
  
• Carecer de medios de subsistencia, por ter uns ingresos económicos iguais ou inferiores ao salario mínimo interprofesional, e de familiares con obriga e posibilidade de lles prestar alimentos.
  

Poden ser beneficiarios da pensión de orfandade os fillos que, na data do falecemento do pai e/ou da nai, reunisen os requisitos esixidos e se encontren nalgunha das seguintes situacións:

• Fillos menores de 21 anos.
  
• Fillos que teñan reducida a súa capacidade de traballo nunha porcentaxe valorada en grao de incapacidade permanente absoluta ou grande invalidez.
  
• Fillos maiores de 21 anos e menores de 25 anos cando non efectúen un traballo lucrativo por conta propia ou allea, ou cando realizándoo, os ingresos que obteña resulten inferiores en cómputo anual, á contía vixente para o salario mínimo interprofesional, tamén en cómputo anual (incluídas pagas extra).
  
• Se o orfo estivese cursando estudos e fixese os 25 anos  durante o transcurso do curso escolar, a percepción da pensión de orfandade manterase ata o día primeiro do mes inmediatamente posterior ao do inicio do seguinte curso académico.

De acordo coas modificacións introducidas a partir do 1 de xaneiro 2008, a persoa sobrevivente dunha parella de feito pode causar dereito á pensión de viuvez sempre que reúna os requisitos establecidos pola Lei.

Os fillos de pensionistas de xubilación ou incapacidade permanente, de máis de 45 anos, solteiros, viúvos, separados xudicialmente ou divorciados, poderán ser beneficiarios dunha pensión en favor de familiares cando, acreditando unha dedicación prolongada ao coidado do falecido, convivisen con el e ás súas expensas, cunha antelación de dous anos á data do falecemento.

O falecemento dun pensionista de xubilación ou incapacidade permanente de nivel contributivo dará dereito a percibir unha contía en concepto de auxilio por defunción aos que soportasen os gastos do enterro.