Aviso Cookies

Este sitio web utiliza cookies para que vostede teña unha mellor experiencia de usuario. As cookies non se utilizan para recoller información de carácter persoal. Para máis información consulte a nosa política de cookies.

Valore esta página
Valore este contenido

Contido

O contido da carteira común de servizos do Sistema Nacional de Saúde (SNS) está regulado na Lei 16/2003, do 28 de maio, e no art. 2 do  RD  1030/2006, do 15 de setembro.

A carteira común de servizos do SNS é o conxunto de técnicas, tecnoloxías ou procedementos, entendendo por tales cada un dos métodos, actividades e recursos baseados no coñecemento e experimentación científica, mediante os que se fan efectivas as prestacións sanitarias. Articúlase ao redor das seguintes modalidades:

a) A carteira común básica de servizos asistenciais do SNS comprende todas as actividades asistenciais de prevención, diagnóstico, tratamento e rehabilitación que se realicen en centros sanitarios ou sociosanitarios, así como o transporte sanitario urxente, cubertos de forma completa por financiamento público.

A prestación destes servizos farase de forma que se garanta a continuidade asistencial, baixo un enfoque multidisciplinar, centrado no paciente, garantindo a máxima calidade e seguridade na súa prestación, así como as condicións de accesibilidade e equidade para toda a poboación cuberta.

b) A carteira común suplementaria do SNS inclúe todas aquelas prestacións cuxa provisión se realiza mediante dispensación ambulatoria e están suxeitas a achega do usuario: prestación farmacéutica, prestación ortoprotésica, prestación con produtos dietéticos e o transporte sanitario non urxente, suxeito a prescrición facultativa, por razóns clínicas e cun nivel de achega do usuario acorde ao determinado para a prestación farmacéutica.

A porcentaxe de achega do usuario rexerase polas mesmas normas que regulan a prestación farmacéutica, tomando como base de cálculo para iso o prezo final do produto e sen que se aplique o mesmo límite de contía a esta achega.

c) Carteira común de servizos accesorios do SNS inclúe todas aquelas actividades, servizos ou técnicas, sen carácter de prestación, que non se consideran esenciais e/ou que son coadxuvantes ou de apoio para a mellora dunha patoloxía de carácter crónico, estando suxeitas a achega e/ou reembolso por parte do usuario.

A achega do usuario ou, no seu caso, o reembolso, rexerase polas mesmas normas que regulan a prestación farmacéutica, tomando como referencia o prezo final de facturación que se decida para o SNS.

Carteira de servizos complementaria das comunidades autónomas (CCAA):

As CCAA, no ámbito das súas competencias, poderán aprobar as súas respectivas carteiras de servizos, que incluirán, cando menos, a carteira común de servizos do SNS, nas súas modalidades básicas de servizos asistenciais, suplementaria e de servizos accesorios, a cal debe garantir a todos os usuarios do mesmo.

As CCAA poderán incorporar nas súas carteiras de servizos, unha técnica, tecnoloxía ou procedemento non contemplado na carteira común de servizos do SNS, para o cal establecerán os recursos adicionais necesarios.

En todo caso, estes servizos complementarios non estarán incluídos no financiamento xeral das prestacións do SNS. As CCAA asumirán, con cargo aos seus propios orzamentos, todos os custos de aplicación da carteira de servizos complementaria ás persoas que teñan a condición de asegurado ou de beneficiario do mesmo.

Saúde Pública

A prestación de saúde pública é o conxunto de iniciativas organizadas polas administracións públicas para preservar, protexer e promover a saúde da poboación. É unha combinación de ciencias, habilidades e actividades dirixidas ao mantemento e mellora da saúde de todas as persoas a través de accións colectivas ou sociais.

As prestacións de saúde pública exerceranse cun carácter de integralidade, a partir das estruturas de saúde pública das administracións e da infraestrutura de atención primaria do SNS.

A prestación de saúde pública comprende as seguintes actuacións:

  • A información e a vixilancia en saúde pública e os sistemas de alerta epidemiolóxica e resposta rápida ante emerxencias en saúde pública.
  • A defensa dos fins e obxectivos da saúde pública que é a combinación de accións individuais e sociais destinadas a obter compromisos políticos, apoio para as políticas de saúde, aceptación social e respaldo para uns obxectivos ou programas de saúde determinados.
  • A promoción da saúde, a través de programas intersectoriais e transversais.
  • A prevención das enfermidades, discapacidades e lesións.
  • A protección da saúde, evitando os efectos negativos que diversos elementos do medio poden ter sobre a saúde e o benestar das persoas.
  • A protección e promoción da sanidade ambiental.
  • A protección e promoción da seguridade alimentaria.
  • A protección e promoción da saúde laboral.
  • A avaliación de impacto en saúde.
  • A vixilancia e control dos posibles riscos para a saúde derivados da importación, exportación ou tránsito de bens e do tránsito internacional de viaxeiros.
  • A prevención e detección precoz das enfermidades raras, así como o apoio ás persoas que as presentan e ás súas familias.
  • A prestación de saúde pública incluirá, así mesmo, todas aquelas actuacións singulares ou medidas especiais que, en materia de saúde pública, resulte preciso adoptar polas autoridades sanitarias das distintas Administracións públicas, dentro do ámbito das súas competencias, cando circunstancias sanitarias de carácter extraordinario ou situacións de especial urxencia ou necesidade así o esixan e a evidencia científica dispoñible as xustifique.

Atención primaria

A atención primaria é o nivel básico e inicial de atención, que garante a globalidade e continuidade da atención ao longo de toda a vida do paciente, actuando como xestor e coordinador de casos e regulador de fluxos. Comprenderá actividades de promoción da saúde, educación sanitaria, prevención da enfermidade, asistencia sanitaria, mantemento e recuperación da saúde, así como a rehabilitación física e o traballo social.

A atención primaria, que inclúe a abordaxe dos problemas de saúde e os factores e condutas de risco, comprende as seguintes prestacións:

  • Asistencia sanitaria a demanda, programada e urxente tanto en consulta como no domicilio do enfermo.
  • Indicación ou prescrición e realización, no seu caso, de procedementos diagnósticos e terapéuticos.
  • Actividades en materia de prevención, promoción da saúde, atención familiar e atención comunitaria.
  • Actividades de información e vixilancia na protección da saúde.
  • Rehabilitación básica.
  • Atencións e servizos específicos relativos ás mulleres, que especificamente incluirán a detección e tratamento das situacións de violencia de xénero, a infancia, a adolescencia, os adultos, a terceira idade, os grupos de risco e os enfermos crónicos.
  • Atención paliativa a enfermos terminais.
  • Atención á saúde mental en coordinación cos servizos de atención especializada.
  • Atención á saúde bucodental.

Atención especializada

A atención especializada comprende as actividades asistenciais, diagnósticas, terapéuticas e de rehabilitación e coidados, así como aquelas de promoción da saúde, educación sanitaria e prevención da enfermidade, cuxa natureza aconsella que se realicen neste nivel. A atención especializada garantirá a continuidade da atención integral ao paciente, unha vez superadas as posibilidades da atención primaria e ata que aquel poida reintegrarse neste nivel.

A atención especializada préstase, sempre que as condicións do paciente o permitan, en consultas externas e en hospital de día e comprende.

  • Asistencia especializada en consultas.
  • A asistencia especializada en hospital de día, médico e cirúrxico.
  • A hospitalización en réxime de internamento.
  • O apoio á atención primaria na alta hospitalaria precoz e, no seu caso, a hospitalización a domicilio.
  • A indicación ou prescrición, e a realización, no seu caso, de procedementos diagnósticos e terapéuticos.
  • A atención paliativa a enfermos terminais.
  • A atención á saúde mental.
  • A rehabilitación en pacientes de déficit funcional recuperable.

Atención de urxencia

A atención de urxencia é aquela que se presta ao paciente nos casos en que a súa situación clínica obriga a unha atención sanitaria inmediata. Dispensarase tanto en centros sanitarios como fóra deles, incluíndo o domicilio do paciente e a atención in situ, durante as 24 horas do día, mediante a atención médica e de enfermería, e coa colaboración doutros profesionais.

A carteira de servizos comúns da prestación de atención de urxencia comprende:

  • A atención telefónica, a través dos centros coordinadores de urxencias sanitarias, que inclúe a regulación médica da demanda asistencial asignando a resposta máis adecuada a cada urxencia sanitaria; a información e a orientación ou consello sanitario.
  • A avaliación inicial e inmediata dos pacientes para determinar os riscos para a súa saúde e a súa vida e, en caso de ser necesaria, a clasificación dos mesmos para priorizar a asistencia sanitaria que precisen. A avaliación pode completarse derivando aos pacientes a un centro asistencial se fose necesario, para a realización das exploracións e procedementos diagnósticos precisos para establecer a natureza e o alcance do proceso e determinar as actuacións inmediatas a seguir para atender a situación de urxencia.
  • A realización dos procedementos diagnósticos precisos e dos procedementos terapéuticos médico-cirúrxicos necesarios para atender adecuadamente cada situación de urxencia sanitaria.
  • A monitorización, a observación e a reavaliación dos pacientes, cando a súa situación así o requira.
  • O transporte sanitario, terrestre, aéreo ou marítimo, asistido ou non asistido, segundo o requira a situación clínica dos pacientes, nos casos en que sexa preciso para o seu adecuado traslado ao centro sanitario que poida atender de forma óptima a situación de urxencia.
  • A información e asesoramento aos pacientes ou, no seu caso, acompañantes, sobre a atención prestada e as medidas a adoptar ao finalizar esta atención, de acordo coa lexislación vixente.
  • Unha vez atendida a situación de urxencia, procederase á alta dos pacientes ou á súa derivación ao nivel asistencial máis adecuado e, cando a gravidade da situación así o requira, ao internamento hospitalario, cos informes clínicos pertinentes para garantir a continuidade asistencial.
  • A comunicación ás autoridades competentes daquelas situacións que o requiran, especialmente no caso de sospeita de violencia de xénero ou de malos tratos en menores, anciáns e persoas con discapacidade.

Prestacións farmacéuticas

Achega dos beneficiarios na prestación farmacéutica ambulatoria:

Enténdese por prestación farmacéutica ambulatoria a que se dispensa ao paciente mediante receita médica ou orde de dispensación hospitalaria, a través de oficinas ou servizos de farmacia.

A prestación farmacéutica ambulatoria estará suxeita a achega do usuario, que se fará efectiva no momento da dispensación do medicamento ou produto sanitario e será proporcional ao nivel de renda que se actualizará, como máximo, anualmente.

Con carácter xeral, a porcentaxe de achega do usuario seguirá o seguinte esquema:

  1. Un 60 % do PVP para os usuarios e os seus beneficiarios cuxa renda sexa igual ou superior a 100.000 euros consignada na casa de base liquidable xeral e do aforro da declaración do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas (IRPF).
  2. Un 50% do PVP para as persoas que ostenten a condición de asegurado activo e os seus beneficiarios cuxa renda sexa igual ou superior a 18.000 euros e inferior a 100.000 euros consignada na cela de base liquidable xeral e do aforro da declaración do IRPF.
  3. Un 40% para as persoas que ostenten a condición de asegurado activo e os seus beneficiarios e non se encontren incluídos nos apartados a. ou b. anteriores.
  4. Un 10% do PVP para as persoas que ostenten a condición de asegurado como pensionistas da Seguridade Social, con excepción das persoas incluídas no apartado a.

Co fin de garantir a continuidade dos tratamentos de carácter crónico e asegurar un alto nivel de equidade aos pacientes pensionistas con tratamentos de longa duración, as porcentaxes xerais estarán suxeitas a topes máximos de achega nos seguintes supostos:

  1. A un 10 % do PVP nos medicamentos pertencentes aos grupos ATC de achega reducida (anexo III do |R.D. 1348/2003, do 31 de outubro), cunha achega máxima de 4,24 euros por envase, a partir do 01-01-2015. Esta achega máxima actualizarase, de forma automática cada mes de xaneiro de acordo coa evolución do IPC.

    A partir do 01-10-2013, establécese a consideración de achega reducida para os medicamentos recollidos no anexo 1 da Resolución do 10-09-2013, estando limitada a súa dispensa aos pacientes non hospitalizados nos servizos de farmacia dos hospitais. A achega reducida será a establecida no parágrafo anterior; non obstante, cando a dispensa dos medicamentos polos servizos de farmacia hospitalaria non se axuste ao envase comercial, o cálculo da achega realizarase de forma proporcional á medicación dispensada, sobre a achega que corresponda.
  2. Para as persoas que ostenten a condición de asegurado como pensionistas da Seguridade Social e os seus beneficiarios cuxa renda sexa inferior a 18.000 euros consignada na casa de base liquidable xeral e do aforro da declaración do IRPF ou que non estean incluídos nos seguintes apartados c. ou d., ata un límite máximo de achega mensual de 8,23 euros, a partir do 01-01-2015.
  3. Para as persoas que ostenten a condición de asegurado como pensionistas da Seguridade Social e os seus beneficiarios cuxa renda sexa igual ou superior a 18.000 euros e inferior a 100.000 consignada na casa de base liquidable xeral e do aforro da declaración do IRPF, ata un límite máximo de achega mensual de 18,52 euros, a partir do 01-01-2015.
  4. Para as persoas que ostenten a condición de asegurado como pensionista da Seguridade Social e os seus beneficiarios cuxa renda sexa superior a 100.000 euros consignada na casa de base liquidable xeral e do aforro da declaración do IRPF, ata un límite máximo de achega mensual de 61,75 euros, a partir do 01-01-2015.

O importe das achegas que excedan estes montantes será obxecto de reintegro pola comunidade autónoma correspondente, cunha periodicidade máxima semestral.

Estarán exentos de achega, os usuarios e os seus beneficiarios que pertenzan a unha das seguintes categorías:

  1. Afectados de síndrome tóxico e persoas con discapacidade nos supostos contemplados na súa normativa específica.
  2. Persoas perceptoras de rendas de integración social.
  3. Persoa perceptoras de pensións non contributivas.
  4. Parados que perderon o dereito a percibir o subsidio de desemprego en tanto subsista a súa situación.
  5. Os tratamentos derivados de accidente de traballo e enfermidade profesional.
  6. Persoas beneficiarias do ingreso mínimo vital.
  7. Persoas menores de idade cun grao de discapacidade recoñecido igual ou superior ao 33 %.
  8. Persoas perceptoras da prestación económica da seguridade Social por fillo ou menor a cargo en réxime de acollemento familiar permanente ou garda con fins de adopción
  9. Os pensionistas da Seguridade Social, cuxa renda anual sexa inferior a 5.635 euros consignada na casa de base liquidable xeral e do aforro da declaración do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas, e os que, no caso de non estar obrigados a presentar a devandita declaración, perciban unha renda anual inferior a 11.200 euros.

O nivel de achega dos mutualistas e clases pasivas da Mutualidade Xeral de Funcionarios Civís do Estado, do Instituto Social das Forzas Armadas e a Mutualidade Xeral Xudicial será do 30%.

Prestación ortoprotésica

A prestación ortoprotésica consiste na utilización de produtos sanitarios, implantables ou non, cuxa finalidade é substituír total ou parcialmente unha estrutura corporal, ou ben modificar, corrixir ou facilitar a súa función. Comprenderá os elementos precisos para mellorar a calidade de vida e autonomía do paciente.

Esta prestación será facilitada polos |SPS ou dará lugar a axudas económicas, nos casos e de acordo coas normas que regulamentariamente sexan establecidas por parte das administracións sanitarias competentes.

A prestación ortoprotésica comprende os implantes cirúrxicos, as próteses externas, as cadeiras de rodas, as órteses e as ortopróteses especiais.

Achega do usuario:

  1. Con carácter xeral, a carteira suplementaria de prestación ortoprotésica está suxeita a achega do usuario, cun esquema similar ao da prestación farmacéutica, tomando como base de cálculo o prezo de Oferta do produto. 
  2. A porcentaxe de achega do usuario rexerase polas mesmas normas que regulan a prestación farmacéutica  e sen que se aplique o mesmo límite de contía a esta achega,  será o seguinte:
    1. Un 60% do prezo de Oferta do produto para os usuarios e os seus beneficiarios cuxa renda consignada nas casas da base liquidable xeral e do aforro da declaración do IRPF sexa igual ou superior a 100.000 euros.
    2. Un 50% por cento do prezo de Oferta do produto para as persoas que ostenten a condición de asegurado activo e os seus beneficiarios cuxa renda consignada nas celas da base liquidable xeral e do aforro da declaración do IRPF sexa igual ou superior a 18.000 euros e inferior a 100.000 euros.
    3. Un 40% do prezo de Oferta do produto para as persoas que ostenten a condición de asegurado activo e os seus beneficiarios e non se atopen incluídos nos apartados a) ou b).
    4. Un 10% do prezo de Oferta do produto para as persoas que ostenten a condición de asegurado como pensionistas da Seguridade Social e os seus beneficiarios, con excepción das persoas incluídas no apartado a).
    5. Un 10% do prezo de Oferta do produto nos produtos pertencentes aos subgrupos de achega reducida que aparecen no anexo do RD 1506/2012, do 2 de novembro.
  3. Por orde da persoa titular do Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade, previo informe do Consello Interterritorial, establecerase o límite máximo da achega que han de aboar os usuarios á que se refiren os anteriores apartados b), c), d) e e).
  4. Estarán exentos de achega os usuarios e os seus beneficiarios que no momento da dispensación pertenzan a unha das seguintes categorías:
    1. Afectados de síndrome tóxico.
    2. Persoas con discapacidade que sexan beneficiarias do sistema especial de prestacións sociais e económicas, previsto no artigo 12 da Lei 13/1982, do 7 de abril, de integración social de persoas con discapacidade e aquelas outras persoas con discapacidade que igualmente se atopen en supostos de exención contemplados na súa normativa específica.
    3. Persoas perceptoras de rendas de integración social.
    4. Persoas perceptoras de pensións non contributivas.
    5. Parados que perderon o dereito a percibir o subsidio de desemprego en tanto subsista a súa situación.
    6. Persoas que requiran tratamentos derivados de accidente de traballo ou enfermidade profesional, aínda que o seu financiamento correrá a cargo da correspondente Mutua Colaboradora coa Seguridade Social, do INSS ou do ISM. 
  5. As persoas titulares ou beneficiarias dos réximes especiais da Seguridade Social xestionados polas mutualidades de funcionarios achegarán o 30% co límite que se fixe para os usuarios do apartado 2. c), agás para os produtos pertencentes aos subgrupos de achega reducida, nos que será de aplicación o disposto no apartado 2. e), e para os tratamentos derivados de accidente en acto de servizo ou enfermidade profesional, que estarán exentos de achega.

Produtos dietéticos

A prestación con produtos dietéticos comprende a prestación dos tratamentos dietoterápicos ás persoas que padezan determinados trastornos metabólicos conxénitos e a nutrición enteral domiciliaria para pacientes aos que non é posible cubrir as súas necesidades nutricionais, a causa da súa situación clínica, con alimentos de consumo ordinario.

Esta prestación facilitarase polos servizos de saúde ou dará lugar a axudas económicas, nos casos e de acordo coas normas que regulamentariamente se establezan.

Transporte sanitario

O transporte sanitario, que necesariamente deberá ser accesible ás persoas con discapacidade, consiste no desprazamento de enfermos por causas exclusivamente clínicas, cuxa situación as impida desprazarse nos medios ordinarios de transporte. Esta prestación facilitarase:

  • Se o transporte sanitario é urxente, será cuberto de forma completa con financiación pública.
  • Se non é urxente, estará suxeito a prescrición facultativa, por razóns clínicas, e cun nivel de achegas do usuario acorde ao determinado para a prestación farmacéutica. 

A carteira de servizos comúns de transporte sanitario inclúe o transporte sanitario non asistido, que é o indicado para o traslado especial de enfermos ou accidentados que requiren asistencia técnica sanitaria en ruta.


Traslado de pacientes entre |CCAA:

Cando unha comunidade autónoma decida trasladar a un paciente a outra comunidade co fin de prestarlle asistencia sanitaria que non é posible facilitar cos seus propios medios, proporcionará o transporte sanitario ao paciente que o precise, tanto para o seu desprazamento ao centro sanitario, como para o regreso ao seu domicilio se persisten as causas que xustifican a necesidade desta prestación. En caso de utilizarse transporte aéreo ou marítimo, a comunidade receptora farase cargo do traslado do paciente dende o aeroporto, heliporto ou porto ata o centro sanitario, así como do regreso dende este ata o aeroporto, heliporto ou porto se persisten as causas que motivan a necesidade de transporte sanitario.

No caso de pacientes sometidos a tratamentos periódicos, como diálese ou rehabilitación, que se desprazan a outra comunidade autónoma durante un período de tempo, é esta comunidad a que, aplicando os criterios que utiliza para autorizar o uso de transporte sanitario no seu ámbito, faise cargo de facilitar esta prestación para recibir estes tratamentos aos usuarios que o requiran por causas estritamente médicas.

Cando un paciente desprazado transitoriamente a outra comunidade autónoma recibiu asistencia sanitaria urxente, a comunidade de orixe do paciente é a que se fai cargo do transporte sanitario que precise por causas estritamente médicas para o seu traslado á comunidade de orixe, ben ao seu domicilio ou a outro centro sanitario.

Servizos de información e documentación sanitaria

As persoas que reciban prestacións da carteira de servizos comúns terán dereito á información e documentación sanitaria e asistencial, de acordo coa Lei 41/2002, do 14 de novembro, básica reguladora da autonomía do paciente e de dereitos e obrigas en materia de información e documentación clínica, e a Lei Orgánica 15/1999, do 13 de decembro, de protección de datos de carácter persoal.

Así mesmo, os usuarios do SNS terán dereito a:

  • A información e, no seu caso, tramitación dos procedementos administrativos necesarios para garantir a continuidade da atención sanitaria.
  • A expedición dos partes de baixa, confirmación, alta e demais informes ou documentos clínicos para a valoración da incapacidade ou outros efectos.
  • A documentación ou certificación médica de nacemento, defunción e demais extremos para o Rexistro Civil.

Accidentes de traballo e enfermidades profesionais

As prestacións sanitarias en caso de continxencias profesionais, prestaranse da forma máis completa, teñen o mesmo contido que o derivado de causas non profesionais e, ademais (art.  11 Decreto 2766/1967, do 16 novembro):

  • A subministración e renovación dos aparatos de próteses e ortopedia necesarios e os vehículos para inválidos.
  • A cirurxía plástica e reparadora adecuada, cando unha vez curadas as lesións por accidentes de traballo quedasen deformidades ou mutilacións que produzan alteración importante no aspecto físico do accidentado ou dificulten a súa recuperación funcional para o emprego posterior.
  • Durante o período de asistencia sanitaria deberá realizarse, como parte da mesma, o tratamento de rehabilitación necesario para lograr uha curación máis completa e no prazo máis curto ou obter unha maior aptitude para o traballo.
  • Este tratamento poderá efectuarse tamén despois da alta con secuelas ou sen elas, e sempre que permita a recuperación máis completa da capacidade para o traballo en relación cos Servizos Sociais correspondentes.
  • As prestacións farmacéuticas dispénsanse de forma gratuíta.
  • Subministración ás empresas de boticas como material de primeiros auxilios en caso de accidente de traballo, sempre que asuman respecto aos seus traballadores a protección polas continxencias profesionais.

Cando as continxencias profesionais se protexen polo INSS , este Instituto debe pagar aos SPS das CCAA, as prestacións sanitarias, farmacéuticas e recuperadoras derivadas de continxencias profesionais sufridas polos afiliados con cobertura por esta continxencia nesta entidade xestora (disposición adicional 59ª da Lei 30/2005, do 29 de decembro, de Orzamentos Xerais do Estado para 2006, desenvolvida por Orde TAS  131/2006, do 26 de xaneiro).

Complementary Content
${loading}